Η Μαρία Μπριλάκη γεννήθηκε το 1954 στο Ρέθυμνο Κρήτης. Στα 15 της μετακόμισε στην Αθήνα όπου τελείωσε το εξατάξιο γυμνάσιο. Στα 30 της αποφάσισε να ασχοληθεί αποκλειστικά με την τέχνη και παρακολούθησε μαθήματα στον ζωγράφο Βογιατζή. Στα 35 της βρέθηκε στο Λονδίνο όπου φοίτησε για δύο χρόνια στο κολέγιο και ακολούθως με υποτροφία του αγγλικού κράτους σπούδασε στο MiddlesexUniversityγια ένα Β.Α. Degree, στην τέχνη και ιστορία της τέχνης.

Σπουδές
- Πανεπιστήμιο του Λονδίνου (1989) προχωρημένο επίπεδο τέχνης
- Κολέγιο του Haringay Δίπλωμα Κολλεγίου στο σχέδιο (1989)
- Κολλέγιο Βορειοανατολικού Λονδίνου – Προπτυχιακή προπαρασκευή μαθημάτων (1991)
- Πανεπιστήμιο του Middlesex – πτυχίο BachelorofArts (Καλές Τέχνες & Ιστορία της Τέχνης και του Σχεδίου) (1995)
- Τριετή φοίτηση με υποτροφία από το Αγγλικό κράτος.

 

ΕΚΘΕΣΕΙΣ:
Ατομικές:
2008 Artion Gallery
2012 JK Art Bar Restaurant Κολωνάκι, ART WAY
2012 To σπίτι του πολιτισμού, Ρέθυμνο

Ομαδικές:
2008 Εκθεσιακό κέντρο Ελληνικού, πρώην ανατολικός αερολιμένας
2010 ΤΕΙ Ηρακλείου Κρήτης
2010 Διεθνές Εκθεσιακό Κέντρο Κρήτης

Η απόλυτη τεχνική στην τέχνη της Μαρίας Μπριλάκη

Διαρθρώσεις με διαχρονική διάσταση και μήκος κύματος εναλλασσόμενο, συλλήψεις που αφομοιώνουν ένα ιδιάζοντα διαμέτρημα αποτελούν οι εμπνεύσεις και συνθέσεις της δημιουργού Μαρίας Μπριλάκη. Οι εικαστικές καταθέσεις της στηρίζονται σε απόλυτα ιδεογραμμικές απόψεις που καταλήγουν σε μία κυρίαρχη αποκάλυψη. Μέσα από την περιεκτικότητα των ρυθμών και των εντάσεων που παραθέτει, φιλοτεχνεί γραμμικές απεικονίσεις μακριά από ρευστότητες και επιτηδεύσεις. Πέρα από τους ρεαλιστικού γνώμονες αποδίδει τη φυσιοκρατική αντίληψη με την έννοια του μνημειακού αλλά και του στατικού ενώ η εντύπωση της κίνησης στη δημιουργία της λειτουργεί παράλληλα με την αισθαντική μεγέθυνση της πληθωρικής αμοιβαιότητας. Με την παρέμβαση του χρώματος τα εικαστικά μοτίβα της μεταμορφώνονται απεριόριστα και πολλαπλασιάζονται προκαλώντας την επιδοκιμασία των φωτοσκιάσεων. Ωστόσο θέτουν ως απαραίτητη προϋπόθεση την ελευθερία που δανείζονται από τη θεματολογία. Είναι το ελιξίριο της ζωής που διεκδικεί ανάλογες εκδοχές με την καθαρότητα που έχει δυνατότητες προέκτασης. Η καλλιτέχνης δίνει πρωτεύουσα σημασία στην αρμονικότητα και στη ροή της αφήγησης των θεμάτων που φέρνει στην επιφάνεια των πινάκων. Αναζητεί και βρίσκει τον εκτενή συμβολισμό στην περιοχή της σκέψης και της πράξης. Με γνώση και εμβάθυνση συνδέει την εμπειρία με τον χαρακτήρα της αναπαραγωγής. Βλέπει την ανθρώπινη μοναξιά καθώς παίζει με τις εικόνες και αγγίζει χορδές που εξακοντίζονται προκαλώντας διαθλάσεις αποχρώσεων με ανατάσεις σε σφαίρες ονειρικές.
Μέσα από την έκρηξη των γραμμικών και γεωμετρικών παραθέσεων της ο θεατής εμπλουτίζει και διευρύνει τις προοπτικές του.
Πέρα από τις τάσεις και τα ρεύματα η τεχνική της αποτελεί ντοκουμέντο εποχής με μελλοντικούς ορίζοντες που εισάγει σε ένα πολύπλοκο αισθησιακό κόσμο με πτυχές καθημερινότητας και με δίαυλους επικοινωνίας και αποστασιοποίησης, σε οπτικά σχήματα από πλούσιο κράμα και δέκτη τεχνικής τελειοποίησης. Τα εικάσματά της ως αρχέτυπο δένουν επιρροές που φέρουν την προσωπική της σφραγίδα με εμμονή στο σύγχρονο εικαστικό γίγνεσθαι ενώ θέτουν διακριτικά τα στοιχεία ενός πολιτισμού με ευρύτερη πολιτισμική αναφορά. Απεικονίζουν επικλήσεις και ταυτίσεις.
Η ουσία ως μέρος της υπάρχουσας λεπτομέρειας στα έργα της ενισχύει κάθε αίσθηση νοητικών και νοηματικών πλοηγήσεων με ιστορίες που περιέχουν τον απόηχο του παρόντος.

Μέσα από τις κρυφές και σκοτεινές διαδρομές της ψυχής ξεπροβάλουν σχήματα και μορφές που εκδηλώνονται ως οντότητες με την εικαστική ματιά της Μαρίας Μπριλάκη.
Οι εσωτερικές ενδόμυχες υπάρξεις αποτυπώνονται πάνω στο εικαστικό πεδίο της δημιουργού, με δυναμισμό και έντονο συναίσθημα που φωτίζει μέσω των χρωμάτων και των γραμμών, τις εικόνες που δημιουργεί δίνοντας τους ζωή.
Η τέχνη της αρχιτεκτονικής και της γεωμετρίας συνυπάρχουν. Τα γεωμετρικά και αρχιτεκτονικά σχήματα με τη δύναμη των χρωμάτων, δημιουργούν εικόνες που οι κόρες των ματιών του κάθε παρατηρητή δεν ξεφεύγουν καθόλου απ’ την εικαστική δημιουργία.
Έργα που δεν έχουν μόνο μία οπτική παρατήρηση. Μπορεί κάποιος να τα απολαύσει και να δει διαφορετικές φόρμες όταν αλλάζει οπτική γωνία.
Η δημιουργός έχει μοναδικό τρόπο γραφής και προσωπική γκάμα χρωμάτων. Το συνολικό έργο της Μαρίας Μπριλάκη έχει ενδιαφέρουσες πτυχές που αν θελήσει να τις εξερευνήσει κάποιος, τότε ενδεχομένως να βρει μέσα σε αυτές ένα κομμάτι από τον εαυτό του. Είναι σίγουρο πάντως ότι η ψυχική πολυπλοκότητα που κρύβει η δουλειά της ζωγράφου δεν αφήνει κανέναν αδιάφορο ή ασυγκίνητο.
Ο τρόπος που προβάλλει το θέμα μέσα από τα έργα της είναι εύκολα προσεγγίσιμος και κατανοητός από τους ανθρώπους που δεν έχουν ασχοληθεί με το αντικείμενο, γιατί τους δίνει λαβές να πιαστούν, χωρίς να τους αφήνει ξεκρέμαστους και μόνους, ανήμπορους να το κατανοήσουν.
Τα θέματά της έχουν έντονα κυβιστικά στοιχεία, που μέσα από αυτά η καλλιτέχνιδα αναλύει με ζωγραφικό τρόπο τους υπαρξιακούς προβληματισμούς της, χωρίς να δίνει έργα κοινότυπα και μονόχνοτα, αλλά έργα πλημμυρισμένα με χρώμα που από μέσα του βγαίνει άπλετο φως.

Εάν απομονώσουμε το κάθε έργο της Μαρίας Μπριλάκη θα δούμε μία διαφορετική πτυχή της ζωής, μιας και εκφράζει κάτι ξεχωριστό. Όμως εάν δούμε το σύνολο της δουλειάς της θα κατανοήσουμε ότι υπάρχει ροή και συνέχεια, αφού όλες μαζί οι δημιουργίες της συνθέτουν ένα παζλ που εκφράζει το σύνολο ιδεών και των φιλοσοφικών τάσεων της ίδιας με την ευαισθησία και την εκλεπτυσμένη καλλιτεχνική φύση της οποία έχει.

Μαρία Μπριλάκη: "Λίγα λόγια για το έργο μου"

Είναι δύσκολο για έναν καλλιτέχνη να μιλάει για το έργο του, διότι πολλά στοιχεία έρχονται από το υποσυνείδητο. Ερωτήσεις όπως: Γιατί έβαλες τη γραμμή εδώ ; ή γιατί έβαλες αυτό το χρώμα ; Δεν έχουν πάντα συγκεκριμένες απαντήσεις.
Όταν κάποτε ρώτησαν τον Πικάσο γιατί είχε βάλει κάπου κόκκινο χρώμα είπε: γιατί μου είχε τελειώσει το πράσινο. Πρέπει όμως να γράψω κάτι και γι’ αυτό θα προσπαθήσω:
Πειραματίστηκα με διαφορετικές εκφράσεις κατά τα χρόνια μου στο κολέγιο, ώσπου βρήκα ένα τρόπο έκφρασης που με ικανοποιούσε. Το χρώμα παίζει τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Τολμηρές παραθέσεις χρωμάτων συνεργάζονται με την γραμμή για να δημιουργήσουν μία περίεργη αρχιτεκτονική πάνω στην επιφάνεια του πίνακα. Πρόθεση μου είναι να παρουσιάσω έναν κόσμο φανταστικό που όμως αποτελείται από οικία πράγματα, μία σκάλα, μία πόρτα, ένας ήλιος και μέσα σε αυτά μία φιγούρα μόνη της. Ακόμα κι όταν στο παράθυρο – κάδρο έρχεται το χρώμα να ζεστάνει το τοπίο. Στα τελευταία έργα μου έβαλα πουλιά,, πολλά πουλιά πάνω σε έναν καταγάλανο ουρανό. Θέλω να πιστεύω ότι υπάρχει ελπίδα, πιστεύω σε ένα καλύτερο αύριο, με επιφυλάξεις. Τα πουλιά μου είναι μαύρα. Το χρώμα που υπάρχει σχεδόν σε όλους τους πίνακες είναι το μπλε – γαλάζιο. Είτε ως θάλασσα, συνήθως ως ουρανός, αλλά και ως υδρόγειος, δίνει ένα τόνο δροσιάς και μαζί με τα πουλιά, μας καθησυχάζουν. Όλα θα πάνε καλά στο τέλος.
Μου αρέσουν τα καθαρά γεωμετρικά σχήματα και τα έντονα περιγράμματα, τα οποία συχνά χωρίζουν αυστηρά τα χρώματα. Ευθείες γραμμές ή ορθογώνια σχήματα ακολουθούν μία δική τους ζωή και μπαίνουν από το ένα σχήμα στο άλλο, σε μία προσπάθεια να γεφυρώσουν τις αντιθέσεις.

Δεν ξέρω αν έκανα μία ικανοποιητική προσέγγιση στη δουλειά μου, αλλά ένα είναι σίγουρο. Δεν επαναπαύομαι και συνεχώς αναζητώ νέους τρόπους για να περιγράψω αυτό που βλέπω.