Ο Παναγιώτης Μεσσήνης γεννήθηκε στην Πάτρα το 1949. Από πολύ μικρή ηλικία ξεκίνησε να παρακολουθεί μαθήματα μουσικής και ζωγραφικής.
Στο διάστημα 1967 – 1970 δημιούργησε γνωστά μουσικά συγκροτήματα όπως οι Spiders, Sete Amitsi (7 αδέρφια), The Sunday’s Boys που είχαν επιτυχία στην μοντέρνα Ελληνική μουσική της εποχής εκείνης. Για ένα χρονικό διάστημα υπήρξε μέλος της ορχήστρας της ΥΕΝΕΔ στα εξωτερικά κλιμάκια . Συγχρόνως το 1967 – 1971, παρακολουθούσε μαθήματα ζωγραφικής στο εργαστήρι Γ. Μαυροϊδή και Γρ. Παπαθεοδώρου.
Το ίδιο χρονικό διάστημα συμμετείχε μαζί με τον Γρ. Παπαθεοδώρου και τον Ι. Κούτση στην δημιουργία αρμάτων για το καρναβάλι της Πάτρας.
Το 1971 – 1973 υπηρέτησε στην Αεροπορία με την ειδικότητα του μουσικού και του ζωγράφου. Σκηνογραφούσε τις θεατρικές και μουσικές παραστάσεις και στη μονάδα του πραγματοποίησε την πρώτη του ατομική έκθεση.
Το 1973 φεύγει για την Αμερική όπου δουλεύει σαν μουσικός με τη γνωστή ορχήστρα του Σώτου Παναγόπουλου. Παράλληλα παρακολουθεί μαθήματα συντήρησης έργων τέχνης στη σχολή Stiveson της Νέας Υόρκης. Στην πόλη αυτή πραγματοποιεί και τη δεύτερη ατομική του έκθεση στη λέσχη ελληνικής παροικίας. Την εποχή εκείνη ήταν ένας από τους τέσσερις μουσικούς που κάλεσαν στην Metropolitan της Νέας Υόρκης για να ερμηνεύσουν με ελληνικό μουσικό ύφος συνθέσεις Θεοδωράκη – Χατζηδάκι. Ταξίδεψε σε πολλές πόλεις της Αμερικής και του Καναδά όπου πραγματοποίησε εκθέσεις και διακόσμησε ξενοδοχεία και κοσμικά κέντρα.
Το 1976 επιστρέφει στην Ελλάδα όπου αναλαμβάνει δύο από τις οικογενειακές τουγκαλερί στην Αθήνα το «Σαλόνι Τέχνης» και στην Πάτρα τον «Ζυγό».
Το 1977 δημιουργεί την πρώτη Gallery στο Ηράκλειο της Κρήτης το «Σαλόνι Τέχνης». Συνεργάζεται με πολλούς καλλιτέχνες Έλληνες και ξένους. Συγχρόνως δημιουργεί εργαστήριο συντήρησης έργων τέχνης και ζωγραφικής και ανοίγει την Gallery Ζυγός στο Ηράκλειο Κρήτης.
Το 1990 εγκαινιάζει την Gallery Δεσμός Ηρακλείου.
Το 1999 παρουσίασε την πρώτη ολοκληρωμένη πύλη για ελληνική τέχνη στο διαδίκτυο με τη διεύθυνση www.gallery.gr
Από το 1977 που βρίσκεται στην Κρήτη διακοσμεί διάφορους χώρους και ζωγραφίζει μεγάλες επιφάνειες για ξενοδοχεία και χώρους συνεδριάσεων. Του αναθέτουν τη διακόσμηση και τη στοιχειοθέτηση του Μουσείου Ελευθερίου Βενιζέλου στον Άγιο Γεώργιο Λασιθίου καθώς επίσης και την Πινακοθήκη του Λαογραφικού Μουσείου.
Το 2004 ανέλαβε τη διοργάνωση και επιμέλεια των εικαστικών δρώμενων για τους Ολυμπιακούς αγώνες στο Ηράκλειο ως Ολυμπιακή Πόλη.
Από το 2004 έως το 2008 έχει την καλλιτεχνική επιμέλεια και κατασκευή των αρμάτων για το καρναβάλι του Δήμου Αρκαλοχωρίου.
Με την πολύχρονη πείρα και τις γνώσεις συντηρεί, εκτιμά και δημοπρατεί έργα τέχνης και αντικείμενα μεγάλης αξίας από δημόσιους οργανισμούς και επώνυμους συλλέκτες.
Στο ενεργητικό του διοργάνωσε εκθέσεις πολλών ελλήνων και ξένων καλλιτεχνών. Επίσης έχει επιμεληθεί πολλές μουσικές και ποιητικές εκδηλώσεις, παρουσιάσεις βιβλίων, σεμινάρια τέχνης, θεατρικές παραστάσεις και εκδόσεις πολλών λευκωμάτων ελλήνων καλλιτεχνών.

Εκθέσεις
Ατομικές
1971 - Αθήνα, στην 129 Π.Μ. Αεροπορία
1972 - Πάτρα, Γκαλερί Περιοδείας
1974 - Πάτρα, Βιβλιοθήκη Πατρών
1976 - Αθήνα, Σαλόνι Τέχνης
1981 - Ηράκλειο, Γκαλερί Ζυγός
1984 - Αθήνα, Στοά Τέχνης
1986 - Αθήνα, Γκαλερί Ώρα
1987 - Παρίσι, Immeuble Ventadour
1989 - Ηράκλειο, Σαλόνι Τέχνης
1994 - Ηράκλειο, Γκαλερί Ζυγός
1997 - Ηράκλειο, Γκαλερί Δεσμός
1999 - Ηράκλειο, Γκαλερί Δεσμός
2000 - Λάρισα, Γκαλερί Ι
2002 - Ηράκλειο, Γκαλερί Δεσμός
2004 - Ηράκλειο, Γκαλερί Ζυγός
2006 - Πάτρα, Βιβλιοθήκη Πατρών
2010 - Ηράκλειο, Γκαλερί Café
2012 - Ελούντα, Porto Elounda

Oμαδικές
1970 - Αθήνα, Γκαλερί 13
1971 - Πάτρα, Γκαλερί Περιοδείας
1973 - Τορόντο, Κοσμικό Κέντρο «Δειλινά»
1974 - Νέα Υόρκη, Κοσμικό Κέντρο «Σπηλιά»
1975 - Αθήνα, Σαλόνι Τέχνης
1977 - Πάτρα, Γκαλερί Μορφές
1978 - Κύπρος, Γκαλερί Κύπρος
1980 - Ηράκλειο, Γκαλερί Ζυγός
1983 - Πάτρα, Γκαλερί Μορφές
1986 - Παρίσι, Immeuble Ventadour
1987 - Ηράκλειο, Σαλόνι Τέχνης
1988 - 89 Παρίσι, Βρυξέλλες, Ζυρίχη, Λονδίνο Salon International De Peinture
1990 - Ηράκλειο, Γκαλερί Δεσμός
1994 - Παρίσι, Pompidou
1997 - Αθήνα, Μορφές
2000 - Ηράκλειο, Γκαλερί Ζυγός
2004 - Ηράκλειο, Γκαλερί Δεσμός
2006 - Λάρισα, Γκαλερί Ι
2009 - Ηράκλειο, Γκαλερί Café

Τα έργα του Παναγιώτη Μεσσήνη εντάσσονται στο συγκεκριμένο παραδοσιακό τρόπο, τον κλασσικό, με συγκεκριμένο σχέδιο και θέμα. Τα ζωγραφικά του θέματα, τοπία,θάλασσες, προσωπογραφίες, νεκρές φύσεις, συνθέσεις, στο σύνολό τους, όλα από τον Ελλαδικό χώρο, είναι φωτεινά και χαρούμενα και δημιουργούν ευχάριστη εντύπωση στο φιλότεχνο θεατή. Καλλιτεχνικά, θα είχαμε να πούμε, ότι τα έργα του ζωγράφου Παναγιώτη Μεσσήνη, εντάσσονται στο ιμπρεσιονιστικό κίνημα και χαρακτηρίζονται από την ακρίβεια του σχεδίου και την τονική αρμονία των χρωμάτων. Αναντίρρητα, ο καλλιτέχνης κατέχει τα μυστικά της ζωγραφικής τέχνης και φυσικά τους νόμους που την διέπουν και όλο του το έργο υπακούει και ακολουθεί πιστά τους ζωγραφικούς κανόνες. Σαν ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του θα μπορούσε να προσμετρηθεί η ικανότητά του στο να ολοκληρώνει με ακρίβεια και με περισσή λεπτομέρεια τα ζωγραφικά του θέματα, ακόμα και στις πιο μικρές του ζωγραφικές επιφάνειες. Μία τεχνική που απαιτεί δεξιοτεχνία όμοια με εκείνη της Μινιατούρας. Μία άλλη αξιοπρόσεκτη λεπτομέρεια είναι ότι χειρίζεται με έναν σωστό και αποδοτικό τρόπο το φως. Όλα τα έργα του είναι φωτισμένα σωστά, γεγονός που προβάλλει και δικαιώνει τα ζωγραφικά του θέματα με συνέπεια να δημιουργεί την εντύπωση στο θεατή, ότι έχει να κάνει με ένα είδος ζωγραφικής που σχετίζεται και συγγενεύει με ένα είδος ποιητικού Ιμπρεσιονισμού, ενώ παράλληλα έχει συναφή σχέση και με το κίνημα του Εξπρεσιονισμού. Αν θέλαμε να αναφερθούμε και σε άλλα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του καλλιτέχνη δημιουργού, θα ήτανε εκείνο της φόρμας και των χρωμάτων με τα οποία σταθερά προβάλλει σαν μοναδική του αρχή το αξίωμα της επωφελούς προσέγγισης τηςανθρώπινης ψυχής, την εξωτερίκευση του εσωτερικού του περιεχομένου. Μ’ ένα λόγο, το αξίωμα της εσωτερικής αναγκαιότητας του καλλιτέχνη δημιουργού. Με όλα αυτά τα θετικά στοιχεία, θα μπορούσαμε να πούμε ανεπιφύλακτα, ότι ο Παναγιώτης Μεσσήνης κάνει ζωγραφική πειθαρχημένη στους ζωγραφικούς κανόνες και επιτυγχάνει έτσι να εκφράσει άνετα τις καλλιτεχνικές του ανησυχίες και προβληματισμούς και συγχρόνως να απεικονίσει τα δικά του μηνύματα. Τα ζωγραφικά θέματα όλων των έργων του διαβάζονται εύκολα γεγονός που μπορεί να ικανοποιήσει τα εικαστικά ενδιαφέροντα ακόμα και του πιο απληροφόρητου θεατή.

Η ψυχογραφική διάθεση που χαρακτηρίζει την εργασία του ζωγράφου Παναγιώτη Μεσσήνη, βασίζεται κυρίως στη διάθεση του να αναδύει την εσωτερικότητα, να την χρησιμοποιεί και να την απεικονίζει. Ο όμορφος και ευαίσθητος ψυχικός κόσμος του που καθρεπτίζεται στο έργο του, η ποιητική ευαισθησία, ο λυρισμός που αναδύεται από αυτά, το μαστορικό δούλεμα των χρωμάτων που αντανακλώνται άλλοτε φωτεινά και άλλοτε με σκούρες αρμονικές αποχρώσεις των όγκων, δίνουν το μέτρο της καλλιτεχνικής κατάρτισης του και της έντονης ευαισθησίας του.
H ζωγραφική του είναι το αποτέλεσμα μιας έντονης καλλιτεχνικής προσπάθειας προβληματισμού και ευαισθησίας που φέρει ατόφια την προσωπική σφραγίδα του δημιουργού.
Η επίμονη αναζήτηση του αληθινού, η ρεαλιστική τόλμη, η απόλυτη ισορροπία των όγκων προσφέρουν ένα αποτέλεσμα που συγκινεί και προβληματίζει τον θεατή.
Ο ζωγράφος Παναγιώτης Μεσσήνης εκμυστηρεύεται στους πίνακές του την περιπλάνηση του ψυχικού του κόσμου με απλότητα και παρασύρει το θεατή του στο δικό του απλό και ειλικρινή κόσμο δημιουργώντας του την αίσθηση σιγουριάς και εμπιστοσύνης.
Με την προσχώρηση του στο βάθος των πραγμάτων ανακάμπτει καινούριες πτυχές σχετικά με το χώρο του, το τοπίο, τη θάλασσα, τον άνθρωπο και την ιδιοτυπία του και την υλοποίηση, φανερώνοντας ψυχικό δυναμισμό στα έργα του, τον οποίο περιβάλλει σε μία ατμόσφαιρα γαλήνης και ηρεμίας, που προκαλεί δέος.
Οι χρωματικοί τόνοι μεταβάλλονται σε απηχήσεις κάποιας εσωτερικής ορολογίας και ο καλλιτέχνης δεν αποχωρίζεται από τον αρχικό του στόχο, την ειλικρίνεια και την ζεστασιά.
Ο θεατής λοιπόν ακόμα και εάν δεν αντιλαμβάνεται ίσως το μήνυμα του καλλιτέχνη, μπορεί να αντλήσει τα δικά του προσωπικά μηνύματα, από τα έργα του, σύμφωνα με τις κάθε φορά διαφορετικές επιθυμίες του ή ανησυχίες του.
Τα έργα παίρνουν καθολικό χαρακτήρα γιατί διοχετεύει έντεχνα το ανθρώπινο όνειρο στη ζωγραφική του τέχνη. Όνειρο που πάντα ερεθίζει τη φαντασία και θα αγγίξει το συναίσθημα.
Η συνθετική του ικανότητα αξιοθαύμαστη γιατί στέκεται ικανή να επικοινωνήσει με οποιοδήποτε θεατή και η επιτυχία ολοκληρώνεται σε αυτό: ότι τα έργα του δεν προσπαθούν να αγγίξουν ένα κύκλο ανθρώπου αλλά επιχειρούν να προβληματίσουν και να γίνουν αντικείμενα παρατήρησης. Γιατί η πραγματική χαρά της τέχνης δεν μπορεί να υπάρχει παρά μόνο μέσα από την «τέχνη» του να μάθεις να παρατηρείς.

Τα έργα του Παναγιώτη Μεσσήνη αφηγούνται μία μικρή ιστορία, η οποία απεικονίζεται με αριστοτεχνικό τρόπο από τον καλλιτέχνη. Η σύνθεση καθενός από τα έργα αποτελεί ένα από τα βασικά μελήματα του δημιουργού, προκειμένου το θέμα και η φόρμα να ταιριάξουν αρμονικά και να αποδώσουν το επιθυμητό αποτέλεσμα. Η ευαισθησία και το ταλέντο του καλλιτέχνη διαφαίνονται σε κάθε του έργο.
Αυτό όμως που καθ’ υποβάλλει και συγκινεί είναι η προσπάθεια του να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για τη διεξαγωγή μιας ανοιχτής ανάμεσα στο θεατή και το έργο επικοινωνίας, μία προσπάθεια που πηγάζει από τις προσωπικές αναζητήσεις του ζωγράφου στο χώρο της τέχνης.
Η ζωγραφική του Παναγιώτη Μεσσήνη ξεκινά από το αντικείμενο, αυτό που δημιουργεί το ερέθισμα που σιγά – σιγά μέσα από μία ποικίλη δραστηριότητα ανάλυσης, σύνθεσης, αφαίρεσης – μεταμορφώνεται σε ζωγραφική εικόνα. Μία ζωγραφική εικόνα που είναι ζωντανή και συνεχίζει τη ζωή της μέσα απ’ τη ματιά του θεατή. Πρόσωπα κυρίως φιλικά, τοπία φορτισμένα με μνήμες, θάλασσες φουρτουνιασμένες ή γαλήνιες, λουλούδια και καθημερινά αντικείμενα, αποτελούν τον κόσμο της ζωγραφικής του καλλιτέχνη.
Η ζωγραφιά των τοπίων χάνει όλη την ελεγχόμενη δομή της εκτός από τις φόρμες και τα χρώματα. Οι επιφάνειες του πλούσιες σε χρωματικές κλίμακες αποκτούν μία ανεξάρτητη αμφίβολη αίσθηση του χώρου.
Στους πίνακες του καλλιτέχνη βρίσκει ο παρατηρητής το παιχνίδισμα του φωτός και της σκιάς ενώ τα χρωματικά μοτίβα προκαλούν συναισθήματα ρομαντισμού και αναζητήσεις μέσα στις αναμνήσεις άλλων εποχών.
Η χρωματική γκάμα και ο τρόπος που αποδίδει τις φόρμες στις συνθέσεις του, εντάσσουν τις δημιουργίες του στο ιμπρεσιονιστικό κίνημα. Μικρές και γρήγορες πινελιές που δημιουργούν χρωματικές τονικές στον καμβά. Με αυτό τον τρόπο δεν αποτυπώνονται πολλές λεπτομέρειες του θέματος, αλλά γενικά χαρακτηριστικά του.
Δίνει έμφαση στον τρόπο που το φως ανακλάται πάνω στα αντικείμενα, και αποτυπώνει τα θέματα με ένα είδος ιδιαίτερου ενδιαφέροντος.
Σπάνια χρησιμοποιεί το μαύρο χρώμα, μόνο στις περιπτώσεις που αποτελεί μέρος του θέματος.
Το συνολικό έργο του Παναγιώτη Μεσσήνη, έχει ενδιαφέρουσες πτυχές που αν θελήσει να τις εξερευνήσει κάποιος, τότε ενδεχομένως να βρει μέσα σε αυτές, ένα κομμάτι από τον εαυτό του.